با وجود اختلافات سیاسی و فرهنگی فراوون در کشورای جور واجور، بعضی نکات در سبک زندگی تموم مردم جهان مشترکه. اما تعداد کمی کشور وجود دارن که همه چیزشون با دیگر نقاط کره خاکی فرق داره.
به عنوان یکی از مهمترین نمونه ها، میشه به کره شمالی اشاره کرد.
کیم جونگ اون رهبر کره شمالی، محدودیتای زیادی رو بر شهروندان این کشور اعمال می کنن. حکومت ایشون باعث شده که همه چیز ساکنان کره شمالی فرق داشته باشه. این فرق رو میشه در بخشی مانند فناوری و تکنولوژی هم دید.
ما در این مقاله می خوایم کاربرده های متفاوت و باحال مردم کره شمالی از فناوریا روز دنیا رو به شما نشون بدیم. تصاویر و توضیحات زیر، شما رو رو رفتارها و کارای عجیب اونا آشنا می کنه.
مطلب رو تا آخر دنبال کنین.
تقریبا هیچکی از اینترنت استفاده نمی کنه
اینترنتی که ما با اون آشنا هستیم در کره شمالی هم هست، اما دسترسی به اون بسیار محدوده و تنها افراد خارجی و نخبگان و برگزیدگان می تونن ازش استفاده کنن. بیشتر مردم به اینترنت داخلی کره شمالی (کوانگ میونگ) دسترسی دارن که به طور کامل از دیگر بخشای جهان جدا شده.
سایتا بیشتر به موسسات و شرکتا تعلق دارن، اما میشه از اینترنت واسه اهداف تجاری هم استفاده کرد.
اولین فروشگاه اینترنتی این کشور به نام «اوکریو» دو سال پیش راه اندازی شد.
کره شمالی فیسبوک رو ممنوع کرده اما یه پلتفرم مانند اون ساخته
شما نمی تونین از راه اینترنت به شبکه اجتماعی فیسبوک دسترسی داشته باشین؛ با این حال دولت مرکزی از ایده اصلی اون استقبال کرده. اونا به وسیله «دوگ مادوری» نسخه ای مشابه با فیسبوک طراحی کردن، اما این شبکه به وسیله یه جوون هک شد.
کُپی اهالی کره شمالی به طور کامل کاربردی بود و می تونست کاربران رو به همدیگه وصل کنه.
مشخص نیس که این پلتفرم بعد از هک هم تونسته به جذب کاربران ادامه بده یا خیر.
در کره شمالی از هر ۱۰ نفر تنها ۱ نفر تلفن هوشمند داره
کره شمالی واردات خطوط تلفن، کامپیوتر و پهنای باند رو محدود کرده. براساس گفته های یکی از اپراتورها، ۳ میلیون مشترک تلفن هوشمند در این کشور هست و تنها چند صد هزار نفر دارای کامپیوتر شخصی هستن.
مردم این کشور نمی تونن تماسای بین المللی برقرار کنن
«کاریولینک» اصلی ترین اپراتور کره شمالی، امکان ایجاد رابطه بین المللی واسه کاربرانش رو جفت و جور نمی کنه.
با این حال، شهروندانی که در نزدیکی مرز چین زندگی می کنن، از سیم کارتا و موبایل های وارداتی واسه رابطه با بستگانشان که از کشور فرار کردن، استفاده می کنن. در اختیار داشتن این تلفنا کار خطرناکی هستش، چون حکومت دارندگان این دستگاه رو دستگیر می کنه.
کامپیوترای شخصی فقط واسه افراد پولدار هستن
معمولا افراد پولدار، علم جویان دانشگاه پیونگ یانگ و نخبها به کامپیوترای شخصی دسترسی دارن. در کافی نتا و مدارس هم میشه از اونا استفاده کرد، اما همه چیز تحتِ کنترل قرار داره.
دسترسی به کامپیوتر به حدی محدوده که فلشا به عنوان وسیله مد شناخته می شن
به دلیل نایاب بودن کامپیوتر در سطح شهر پیونگ یانگ، جوانان از فلشا به عنوان لوازم زینتی در مد استفاده می کنن.
کامپیوترا از سیستم دلیلی مشابه با لینوکس بهره می گیرن
«ستاره سرخ» نام سیستم عاملیه که به وسیله کشور کره شمالی پیشرفت داده شده و براساس گفته های فلوریَن گرانوو و نیکلاس شیز محققان امنیتی، ابزارهایی واسه نوشتن، تقویم و سیستم ساخت آهنگ روی اون هست.
به خاطر وجود قاچاق فلش از چین واسه انتقال غیر قانونی اخبار و محتوای چند رسانه ای، این سیستم عامل فایلا رو واترمارک کرده و اونا رو قابل ردگیری می سازه.
شباهت زیاد ان سیستم عامل به «OS X» اپل
این پلتفرم بسیار مثل نمونه های غربی خود مثل OS X اپل به نظر می رسه.
تبلتای چینی ارزون فقط واسه نخبگان در دسترس هستن
تبلتای ارزون قیمت «Woolim» بدون وای فای و بلوتوث هستن و نسخه ای نامعلوم از اندروید رو اجرا می کنن. بر خلاف چینی بودن و قیمت ۲۵۰ دلاری این تبلتا، بیشتر مردم کره شمالی به اونا دسترسی ندارن.
بعضی مردم در خونه هاشون تلویزیون دارن اما نمی تونن خیلی ازش استفاده کنن
داشتن تلویزیون در کره شمالی مسئله غیر معمولی به شما نمی ره، چون دولت مرکزی از اون واسه تبلیغات به نفع خود استفاده می کنه.
تلویزیونا به صورت پیش فرض روی ایستگاه های رسانه ای این کشور تنظیم شدن و پلیس به صورت قانونی می تونه واسه بررسی هر گونه تغییر و دستکاری در اونا، از خونها بازدید کنه.
مردم باید سیم کارت خود رو فقط از بین دو اپراتور انتخاب کنن
کاریولینک اصلی ترین اپراتور این کشور، از همکاری میان دولت مرکزی و اپراتور مصری «Orascom» به وجود اومده. این شرکت در سال ۲۰۱۵ کنترل اپراتور رو از دست داد و شرکتی دولتی به نام بایول مسئول این مسئولیت گشت. جزئیات این روند هنوز مشخص نیس، اما هر چی هست کنترل دولت بر شرایط رو بیشتر از قبل می کنه.