شخصیت شناسی از روی عکس پروفایل!

تقریبا یه چهارم ساکنان کره زمین آنلاین هستن. این بدون معناست که هر روز، حدود ۲ میلیارد نفر از جمعیت کره زمین در یکی از شبکه های اجتماعی اینترنت از فیس بوک و توییتر و اینستاگرام گرفته تا پینتترست و ما بقی، به تولید و به اشتراک گذاری اطلاعات مشغول هستن. این افراد، ساکنان سرزمین دیجیتال رو تشکیل میدن که مک لوهان چند سال قبل از اون به عنوان دهکده جهانی (Global Village) نام برده بود و آینده پژوه آمریکایی آلوین تافلر از این عصر به عنوان موج سوم (Third WAVE) یاد کرد.
موجی که انقلاب ارتباطات و فناوری اطلاعات (ICT) اسمشه و سبک زندگی همه آدما رو در طیفای جور واجور تحت تاثیر خورد قرار داده.

انقلاب فناوری اطلاعات و اینترنت در کنار گوشیای هوشمند از اپل گرفته تا نوکیا و گلکسی سامسونگ، همه و همه ساکنان کره زمین رو در گیر سرزمین صفر و یه ها کرده و به نظر می رسه، دنیای دیجیتال با رشد با عجله خود، هر روز تعداد بیش تری از مخاطبان و شهروندان کره زمین رو با خود همراه کنه.
همراهی که به نظر می رسه، یه جور اعتیاد دیجیتالی (DIGITAL ADDICTION) رو جلوه گر شده و بشر با سندروم اعتیاد دیجیتالی درگیر هست.

با وجود اون که فناوری اطلاعات به خصوص شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و اینستاگرام، کار و کاسبیای موفق بسیاری رو از فشن بلاگرا گرفته تا کارآفرینی دیجیتالی هدایت و پیشرفت دادن، اما در کنار همه امتیازات، ما تماشاگر چالشایی هستیم که در جوامع جور واجور با خرده فرهنگای جورواجور از راه این شبکه های اجتماعی روبه رو هستن. ناهنجاریایی که از راه این شبکه دامن زده می شه، بسیار بیشتر از فضای سنتیه. فضای اجتماعی در دنیای دیجیتال بسیار آسیب پذیره و حتی خیلی از کاربران این مجموعه ها، از آسیبا و کلاهبرداریا و بسترایی که خلق کننده و تشویق کننده مجرمان سایبر (CYBER CRIME)‌ می شن، نا آگاه هستن.

بعضی افراد در فضای مجازی فعالند که اطلاعات و تصاویر واقعی از خود منتشر می کنن و به دنبال رفتارای هیجانی و غیر واقعی نیستن و تا حدودی، هویت دیجیتالی انا هم جهت به هویت واقعی اونا در زندگی روزمره س. معمولا این افراد در محیط مجازی از رفتارای قانون شکن دوری می کنن و حلقه دوستان و روابط اونا در دنیای مجازی، تکمیل کننده روابط و تعاملات اونا در دنیای سنتی هست .

یافته های تحقیقات نشون میده اگه فردی عکس پروفایلش دسته جمعی باشه، حتما برون گراست و اگه عکس مشکی و سفید منتشر می کنه، یعنی یا نوستالژی باز هست و یا خیلی خود رو در گیر احساسات و احساسات نمی کنه!‌هر چند اینا هم، قابل گسترش به همه آدما و کاربران اینترنت نیس!

یکی از مشخص ترین اطلاعاتی که افراد در محیط مجازی در اختیار بقیه قرار میدن، عکس و اطلاعات پروفایل خود هست.
با این اطلاعات، دیگه  کاربران علاقه دارن که خیلی سریع تحلیل و آزمایش خاصی از اطلاعاتی که بدست می اورند داشته و تو ذهن خود، کاربران رو تحلیل روان شناسانه کنن!‌ مثلا اگه دختری با چادر در پروفایل خود تصویری گذاشته باشه، خیلی سریع این تصور ایجاد می شه که شاید خاورمیانه ای یا عرب یا دست کم مسلمون هست و تو ذهن کاربران، مقولاتی مربوط به این کلید واژه ها تداعی می شه.

(کاریکاتورایی که تصاویر پروفایل کاربران رو در شبکه های اجتماعی مشخص می کنه)

یا اگه پسری با بدن برهنه عکسی در کنار ساحل از خود منتشر کنه، خیالات و ذهنیتای مختلفی از این فرد با اینجور تصویری تو ذهن کاربران ایجاد می شه.
به هر حال، عکس پروفایل، هر چند نمی تونه نشون دهنده زوایای جور واجور شخصیت و توانایی و پتانسیل و نوع برداشت ادما از زندگی در محیط دیجیتالی باشه، اما از طرفی بعضی فکر می کنن که میشه از عکس و اطلاعات پروفاایل، روان شناسی دیجیتالی انجام داد.

البته همونجوریکه خیلی باور دارن که از تصاویر پروفایل کاربران میشه با راز و رمز زندگی واقعی اونا آشنا شد و سرنخایی از طرز فکر و تامل انا دریافت، اما در طرف مقابل هم آدمایی هستن که با سند و دلیل به ما اثبات می کنن که خیلی نمیشه از عکس پروفایل کاربران، پی به واقعیتای داخلی افراد و هنجارا و ناهنجاریای شخصیتی که با اونو به رو هستن برد. این حرف هم درست هست.
چون که بیشتر از ۱۰۰ میلیون از کاربران ثبت شده در فیس بوک، IDای FAKE‌ هستن.

داستان خجالتیا

بارها تماشاگر بودین در میان دوستانتون که آدمایی که در محیط سنتی خیلی خجالتی و با کم ترین سطح اعتماد به نفس هستن، تصاویر خیلی از خود به اشتراک نمی گدارند و بعضی وقتا تصاویر پروفایلشان یا خیلی روشن نیس، یا از فاصله گرفته شده یا به جای عکس خود از گل و بوته و درخت و اشیا و از این جوز مقولات استفاده می کنن. البته این خیلی میان خجالتیا عادی نیس ونمیشود اثبات کرد که  بیشترین خجالتیا، تصاویر نامعلوم و غیر واقعی از خود منتشر می کنن. اما به هر حال بارها دیده شده که افراد با اعتماد به نفس پایین، اگه هم تصویری از خود منتشر کنن، تصاویر مناسب و غیر هیجانی و معمولی و بعضی وقتا رسمی هست.
به هر حال، خجالتیا، حتی اگه هم انرژی مثبت باشن، اما خیلی علاقه ندارن که با عکس خود در پروفایل و شبکه های اجتماعی وب، خود نمایی کنن تا از این روش، کاربران به سمت انا مایل شن.

عصبانی ها!

آدمایی که عصبانی هستن، معمولا از طیف و حلقه انرژی مثبتا خارج می شن.
رفتار خشن و تهاجمی این افراد در دنیای واقعی، تا حدودی در دنیای مجازی هم مشخص می شه.
این افراد هویت مجازی خود رو با آی دیای غیر واقعی یا مستعار و تصاویری متفاوت از واقعیت زندگی خود منتشر و به اشتراک می ذارن. بعضی وقتا هم اگه از این افراد اطلاعات واقعی بخواین با عکس العملای منفی و بعضی وقتا شدیدی مواجه میشین که اگه توهین نشونید، خوش شانسین که ففقط به BLOCK شما دست به کار شن!

به هر حال، دنیای افراد عصبانی و انرژی منفی در فضای مجازی هم به تلخی فضای سنتی هست و بدیش اینه این افراد در شبکه های اجتماعی جولان زیادی میدن.
بارها دیدین که به فلان کاربر، درباره فلان موضوع پروفایلش صحبت کردین و با عکس العمل سخت مواجه شدید! انگار ارث خونواده گی یا اتهام یا موضوعی رو در ملا عام علیه ایشون گفتید! در حالی که شاید از اون درباره مقطع تحصیلی دکترا که در پروفایل اعلام کرده، توضیح بیشتری خواستین!

کاربران عصبانی، دنیای خاص خود رو در مجیط مجازی دارن و معمولا عصبانیا، نه فرصت آفرین هستن و نه علاقه ای به تعامل دقیق و ریز با کاربران دارن. افراد عصبانی رو راحت می شه شناسایی کرد چون که در پروفایل و عکس خود و تعامل اولیه با اونا، خود رو خیلی زود لو میدن.

البته این تصور هم نداشته باشین که اگه کاربری عکسی از پشت سر خود در پروفایل گذاشت یا خیلی رسمی عکس گذاشت و در عکس نخندید و جدی بود و از این حرفا، حتما ایشون عصبانی و انرژی منفی هست.
خیر! قضاوتای غیر مستند و غیر دارای دلیل و احساسی درباره کاربران اینترنت رو باید کنار گذاشت. پیش قضاوتا، افیون روابط و تعاملات در فضای سایبر هست و باید تلاش کرد تا همه رو با دید مثبت و انرژی مثبت کم نکن کرد . اما به هر حال، شناخت کاربران عصبانی، راحت تر ار انرژی مثبت هاست.

کاربران علاقه مند توجه!

کاربرانی که علاقه مند توجه در دنیای واقعی هستن، در دنیای مجازی هم به این بحث علاقمند هستن. اونا عکس پروفایل و اطلاعات پروفایل خود رو به شکلی طراحی و ارائه می کنه که توجه کاربران رو جلب کندد و با اونا کانکت کنن. واسه اونا، تعداد لایکی که به تصاویر و مطالبی که در شبکه ها منتشر می کنن، خورده می شه، مهمه. بعضی وقتا یه افتخار و حس کذایی براشون ایجاد می شه که چون تعداد لایک به تصاویرشان زیاد هست، پس حتما آدمای خیلی مهمی هستن و موضوعاتی که منتشر می کنن واسه خیلیا جذابه. در حالی که شاید واسه تصاویر آینده،  اینجور موضوعی حاکم نباشه.

آدمایی که بیشتر عاشق توجه بقیه هستن، تصاویر خاص منتشر می کنن و اونا رو خیلی در جاای جور واجور SHARE می کنن و بعضی وقتا با HASHTAGای جورواجور که بعضی وقتا ارتباطی هم با معنی تصاویری که منتشر می کنن، در رابطه نیس.
این کاربران میخوان خود نمایی کنن. از این خود نمایی حال می کنن و دنیای هشتگا، قدرت جادویی به اونا میده.

مثلا عکس پروفایل اونا که در کنار منظره ای و به صورت سلفی گرفته شده تو تهران، با هشتگای مربوط به زیبایی، مد،مدلینگ، قشنگتر، ورشو، اوکراین، نیاوران، جنگل، ساحل، فرش قرمز، استیج، هالیوود و امثالهم که با محتوای عکس ارتباطی نداره، تگ می شه.
وقتی عکس این افراد در اینجور هشتگایی تگ می شه، صدها کاربر که واقعا دنبال محتواایی براساس کلید واژه های فوق هستن، نا خود آگاه به این عکس بی ربط مواجه می شن که درصدی از اونا به لایک و کامنت این عکس مشغول می شن.

اونم کاربرانی از سراسر جهان!

به هر حال، شبکه های مجازی واسه افراد هویتای جور واجور رو دلیل شده و شخصیتای مختلفی براشون خلق می کنه.
اما شاید کم تر دوست انرژی مثبت با رفتار ثابت  و متعادل داشته باشین که تصاویر خود رو با هشتگای بی ربط، تگ کنه یا عکس تصاویر خود رو نصف نیمه یا برعکس منتشر کنه!

خود شیفتهای مجازی!

دنیای اینترنت و شبکه های اجتماعی، دنیای خود شیفتهای مجازیه. خود شیفتهایی که عکس پروفایل خود رو مرتب از سلفی هاشون انتخاب کرده و دوست دارن خود رو با مناظر و مکانایی که بودن، همیشه مورد توجه و در چشم و نگاه مخاطباشون بذارن. این افراد خود عاشق علاقمند هستن که بعضی وقتا، خود رو در برابر دید و کانون توجه دوستانشون و دوستان دوستانشون قرار داده و لایک و کلکسیونی از کامنت رو جمع کنن. هر لایک به عکس سلفی پروفایل اونا، هم چون هدیه ای در دنیای واقعی مهمه. خود شیفتها از هر جا سلفی می گیرن و بی توجه به اون که این سلفی نشون دهنده معنی یا موضوع خاص و مورد توجه دیگه کاربران هست یا خیر، به منتشر کردن اون تلاش می کنن.

سلفی بگیرای خود عاشق، عاشق ژست و ادا و شکلکای خاص هستن که در تصاویر سلفی کیم کارداشیان و تیلور سویفت این روزا در اینستاگرام میبینیم. البته واسه سلبریتیا، تصاویر سلفی پروفایل، رسانه ای موثر هست.
اما افراد عادی وقتی به این کار به صورت مدوام مبادرت می کنن، حس بدی رو به دوستانشون منتقل می کنن. به هر حال درباره روان شناسی سلفی هم مطالب زیاد هست که میشه ان رو مطالعه کرد.

در مقابل، آدمایی که یخیل خود عاشق نیستن،، سلفی تکی نمی گیرن و سلفیای جمعی دارن. مثل سلفیای نیکول کیدمن و آنجلینا جولی!

وسواس دیجیتالی

وسواس دیجیتالی یعنی این که اگه فلان ملی بودن هستین ، فلان ملی بودن رو متنفر باشین و علاقه ای نداشته باشین که با فلان ملی بودن در تعامل اینترنت باشین. مثلا مشکی پوستا رو ADD‌ نمی کنن یا با ملیتای فلان قسمت کره زمین، به واسطه ذهنیتایی که دارن، تعامل نمی کنن!‌ تصاویر پروفایل خود رو خیلی خیلی خاص و با دقت و با بالاترین سطح زوایای ژورنالیستی انتخاب می کنن که گویی قرار هست روی جلد فلان مجله مد و لباس منتشر شه!

وسواسا به واسطه مختصات روانی خود، دنبال جلب توجه هستن مثل خود شیفتها، اما بر خلاف انا، هر چیزی رو منتشر نمی کنن و میخوان با خاص بودن، در کانون توجه باشن. مثلا عکسی با زاویه خاص با فلان منظره یا فرد یا شی می گیرن که خود اونا در برابر توجه باشن و جلب نظر کنن. عکسی بدون عیب و مشکل، علاقه وسواسای عصر اینترنته. شاید واسه انتشار یه عکس پروفایل ساعتا وقت صرف کنن.

این افراد اگه نظر  مثبتی دریافت کنن، عاشق عکس خود شده و اگه نظرات منفی دریافت کنن، بدون توجه به باور خود، خیلی سریع به تغییر پروفایل اقدام می کنن. بعضی وقتا دیده می شه که افراد وسواسی، هر هفته چند بار عکس پروفایل خود رو تغییر میدن!

داستان دو طیف: قدرت طلبا و ترسوا

بعضیا خیلی ترسو هستن. به قولی end محافظه کاری هستن. انا واسه کارشون دلایلی میارن که شاید از دید شما خیلی خنده دار و مسخره باشه. اما به هر حال این قشر از کاربران، چون به دنیای مجازی اصلا اعتماد ندارن، اطلاعات و پروفایل اونا بعضی وقتا غیر واقعی و غلط یا در آخر، عادی تر از چیزی هست که میشه توقع داشت. این افراد واسه حریم خصوصی و تنظیمات حریم خصوصی خیلی وقت می ذارن و رفتار عادی در شبکه های اجتماعی ندارن.

از طرفی، قدرت طلبای دیجیتالی هم به واسطه شخصیت اونا در محیط واقعی، تصاویر پروفایل خود رو با ژستای قدرت طلبی می گیرن. مثلا طوری وای میستن که انگار یه شخصیت خیلی خاص کنار ان هاست یا دست به کمر  و به قول بعضی وقتا، ناصر الدین شاهیا! عکس می گیرن! قدرت طلبا رو میشه در محیط سایبر شناخت و با روحیه انا آشنا شد.
به کار گیری ادبیات نوشتاری خاص تحکیمی و آمرانه ، بخشی از هویت دیجیتالی این افراد رو نشون میده.

قدرت طلبا علاقه خاصی دارن که اون چه که نیستن رو در محیط مجازی القا کنن و معرفی کنن. در حالی که این روش انرژی مثبتا نیس.

چند نکته

• اگه کاربری عکسی از خود منتشر کرد و دست به سینه وایس تاده بود و کمی اخم کرده بود، این افراد معمولا حس افراد ناراضی رو به ذهن بقیه منتقل می کنن و انتظار نداشته باشین که این افراد end انرژی مثبت باشن.
• اگه کاربری عکسی از خود منتشر کرد که دستاش خیلی باز بود، این نشون میده که تا حدی حس قدرت طلبی و کنترل گرایی در زندگی سنتی در تصاویرش در محیط مجازی هم خود نمایی می کنه.
• اگه کاربری عکسی از خود منتشر کرد که اخمو بود یا بی حس و خشک روبروی فلاش دوربین ظاهر شده بود، میشه که فرد کمی با مختصات انرژی مثبتای خوشحال زاویه داشته باشه. حتی اگه انرژیمنفی هم نباشه.
• عکس ژرونالیستی هنری با عکس پروفایل عادی، متفاوت هست.
  اگه عکس پروفایلی دیدید که کاربری بدون نگاه به دوربین جای دیگری رو می دید، میشه این حس رو داشت که طرف خجالتی هست.
• اگه کاربری عکسای پروفایل زیادی با عینگ آفتابی از خود منتشر کرد، یه جور حس مرموز رو به ذهن ما منتقل می کنه که شاید این کاربر خود رو خیلی دست بالا می دونه و رابطه با اون خیلی راحت نیس.
  می خواد دختر باشه یا پسر. البته رابطه با دختران در شبکه های اجتماعی، با متغیرات همراه س و خیلی نمیشه در پیرو خاصی گذاشت و به خیلی از المانای ربط داره.
• کاربرانی که با تکیه به دیوار و صندلی و میز عکس می گیرن حس قدرت گرا و قدرت طلب رو تو ذهن ایجاد می کنن.

روان شناسی شخصیت از راه عکس پروفایل و محتوای پروفایل کاربران در شبکه های اجتماعی کار آسونی نیس و نمیشه حکم واحد و ثابت داد. اما کلیاتی که در بالا و در این گفتار به اون گفته شد، تا حودی نشون دهنده واقعیتایی هست که هر روز در شبکه های اجتماعی و در روبرو شدن با پروفایل کاربراشون، میبینیم.

پیشنهاد ما این هست که از پیش قضاوت کردن دوری کنین.

کاربری رو براساس عکس پروفایلش، حتی اگه با واقعیت زندگی اون متناسب باشه، قضاوت نکنین و در تعامل با ان، واقعیت و حقیقت رو فدای ژستا و تصاویر مجازی نکنین.

دنیای مجازی،دنیای مجازی هست.

هویت دیجیتالی کاربران شاید با هویت واقعی انا فرق داشته باشه. پس همیشه به حریم خصوصی افراد احترام بذاریم.

اگه شمام درباره این مطالب، نظر و پیشنهادی دارین از راه کانالامون در شبکه های اجتماعی به اشتراک بذارین.